Trudne pytanie. Metodyka mówi nam o obowiązku (i wadze) gromadzenia i wykorzystywania w projekcie doświadczeń. Oczywistym (i pierwszym) źródłem tych doświadczeń są raporty doświadczeń z wcześniejszych projektów. To podejście jest wspierane przez wprowadzenie przez metodykę PRINCE2 obowiązku sporządzania takich raportów.

Jeśli jako źródło doświadczeń nie wystarczą nam raporty z wcześniejszych projektów, musimy szukać dalej: w organizacji lub poza nią (benchmarking). Nierzadko będziemy musieli poszukać doświadczeń "na rynku", tzn. skorzystać z usług doradczych, szkoleń itp.

Metodyka wskazuje, jakie mamy obowiązki związane ze zbieraniem, dokumentowaniem, wykorzystywaniem i przekazywaniem doświadczeń. Nie pomoże nam natomiast w określeniu, jaki poziom doświadczeń będzie wystarczający w projekcie. To jest dylemat stojący przed każdym zespołem zarządzania projektem: ile czasu, energii i środków możemy przeznaczyć na poszukiwanie doświadczeń, jaki poziom niepewności jesteśmy w stanie zaakceptować. Zdrowy rozsądek nakazywałby wyszukiwać doświadczenia tak długo, aż będziemy w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego (na podstawie jakich doświadczeń) podejmujemy jakąś decyzję. Realia zarządzania projektem jednak często na to nie pozwalają, poddajemy się często presji czasu.

Decyzja, czy poziom zgromadzonych doświadczeń jest wystarczający, musi być więc podejmowana na własną odpowiedzialność w ramach konkretnego projektu i konkretnego środowiska organizacyjnego.