Standardy i metodyki projektowe mają swoich właścicieli. Do prowadzenia większości szkoleń o tej tematyce (przede wszystkim tych, które kończą się jakąkolwiek certyfikacją) uprawnione są wybrane firmy szkoleniowe (np. w przypadku PRINCE2 nazywane Accredited Training Organization). W związku z tym, żeby prowadzić tego typu kursy, trzeba być trenerem takiej organizacji (ATO). Kandydat na trenera oprócz klasycznej ścieżki certyfikującej, która ma zaświadczyć o jego kompetencjach w wybranej tematyce, podlega również specjalnemu procesowi przygotowawczemu pod okiem tzw. trenera wiodącego danej firmy szkoleniowej, a później weryfikowane są jego umiejętności trenerskie w tym zakresie. Niezależnie od procesu akredytacji, sam trener powinien zdobywać wiedzę w obszarach, z których w przyszłości chciałby prowadzić szkolenia. Dlatego początek drogi będzie zawsze podobny: trzeba zdobywać certyfikaty danego standardu czy metodyki.

Posłużę się swoim przykładem w temacie PRINCE2. Najpierw zdobyłem certyfikat Foundation, potem Practitioner (wymagany jest odpowiedni poziom zdania egzaminu), następnie przygotowanie do weryfikacji przez APMG, pilotażowe prowadzenie wybranych elementów szkoleń pod okiem trenera wiodącego, weryfikacja dokonana przez przedstawiciela APMG (prowadzenie szkolenia oraz rozmowa egzaminacyjna). Ponadto każdy trener co roku odnawia swoją akredytację (ponowna weryfikacja APMG).

Oczywiście zanim zacznie się ścieżkę trenerską, nie do przecenienia jest doświadczenie w realizacji tymczasowych inicjatyw w przedsiębiorstwie, bo to przecież cenna "szkoła życia projektowego"! Trener z praktycznym doświadczeniem projektowym jest na pewno bardziej wiarygodny, będzie mu też łatwiej nawiązać relacje z kursantami.

Powodzenia!