Czy faktycznie typ danych VARCHAR2 w PL/SQL możemy traktować jak typ dynamiczny? Pisząc "dynamiczny", mam na myśli zajęcie tyle pamięci, ile faktycznie dany tekst.
A może istnieje graniczna wartość [np. varchar2(1000)], do której Oracle alokowałby z góry więcej miejsca, niż faktyczne wykorzystanie typu, a powyżej tej granicy typ zaczynałby być dynamiczny? Paradoksalnie opłacałoby się deklarować "większe" varchary?
