Owszem,  można podać ogólne wskazówki, choć oczywiście za każdym razem problem jest inny i wymaga twórczego podejścia.

1. Najpierw trzeba określić co chcemy uchwycić tą miarą, czyli inaczej, w jakim celu ją budujemy, do czego będzie nam służyć.
2. Następnie, poszukujemy zmiennych mających istotne wpływ na wartość tej miary. Tymi zmiennymi mogą być atrybuty obiektów, wartości obliczane w wyniku pewnych procesów, itd.
3. Wymyślamy jak najprostszy wzór w którym użyjemy zidentyfikowanych powyżej zmiennych, a którego wartości będą odpowiedzią na pytanie z p. 1.
4. Najczęściej wzór trzeba jeszcze „dopasować” wprowadzając pomocnicze współczynniki albo wagi przy niektórych wyrażeniach wzoru. Konkretne wartości tych współczynników lub wag bierzemy z pomiarów doświadczalnych wykonanych na wybranej grupie przykładów. Jeżeli to „dopasowanie” wzoru robimy po to, aby jego wartości mieściły się w jakimś intuicyjnym przedziale (np. od 0 do 1, albo od 0 do 100), to taki zabieg nazywa się normalizacją.

Jeśli chodzi o zmienne identyfikowane w punkcie 2, to:

- ważniejsze aby były aktualne niż precyzyjne (sensowne zaokrąglenia, uśrednienia czy interpolacje są jak najbardziej dopuszczalne)

- jeśli to tylko możliwe, wartości tych zmiennych powinny być zbierane automatycznie a nie wprowadzane „ręcznie” (zwłaszcza dodatkowo). Wprowadzania takich danych „ręcznie” prowadzi do oporu i manipulacji ze strony zmuszonych do tego  użytkowników.

Uwaga! Wprowadzanie do systemu miar, zwłaszcza typu KPI (służących ocenie pracowników) prowadzi do prób manipulowania danymi przez użytkowników tak, aby ich wartości były jak najlepsze. Należy wprowadzić środki uniemożliwiające takie praktyki albo przynajmniej je śledzące.