Zalety protokołów stanu łącza:

• każdy router buduje własną topologiczną mapę sieci, aby ustalić najkrótsze ścieżki,

• natychmiastowe zalewanie pakietów LSP pozwala szybciej osiągać stan zbieżności,

• pakiety LSP są wysyłane tylko wtedy, kiedy zajdzie zmiana w topologii, i zawierają jedynie informacje odnoszące się do tej zmiany,

• podczas implementowania wielu obszarów stosowany jest projekt hierarchiczny.

Wady protokołów stanu łącza:

• Duże wymagania pamięciowe.

• Duży wymagany czas procesora.

• Duża wymagana szerokość pasma do działania.

• Większa wiedza administratora do prawidłowej implementacji.

Zalety protokołów wektora odległości:

• Prostota w konfiguracji.

• Małe wymagania odnośnie czasu procesora i pamięci (nie dotyczy EIGRP).

• Zgodność ze starszymi systemami, urządzeniami.

Wady protokołów wektora odległości:

• Możliwość powstania pętli routingu - wtedy kiedy sieć znajduje się w stanie niezbieżności.

• Brak pełnej informacji nt wszystkich urządzeń, które biorą udział w procesie routingu (każdy z routerów wie tylko o sąsiadach bezpośrednio podłączonych).

• Długi czas zbieżności (nie dotyczy EIGRP).

• Aktualizacje okresowe, wysyłanie pełnej tablicy routingu (nie dotyczy EIGRP).

• Brak mechanizmów sprawdzania, czy sąsiad jest aktywny (nie dotyczy EIGRP).

• Mała liczba routerów w topologii (nie dotyczy EIGRP).