Testowanie statyczne oznacza w słownictwie upowszechnionym przez sylabusy ISTQB (głównie za normą IEEE 610) takie testowanie, którego przedmiot "jest statyczny", czyli nie zachodzi w nim przetwarzanie żadnych danych w chwili testowania. 
Przedmiotem takiego testowania (czyli, po ang. "test object") może być zatem np. czytany w notatniku kod źródłowy - ale może być nim też po prostu dokument opisujący wymagania, czy dowolną inną sprawę związaną z produktem, bądź projektem. 

Testowanie statyczne manualne będzie zatem przeglądaniem (zazwyczaj, w domyśle, przeglądaniem krytycznym) takiego kodu, bądź dokumentu. Słowo "manualne" możemy rozumieć jako podkreślające, że do takiego przeglądania nie są konieczne żadne narzędzia. Nie zmienia to faktu, że narzędzia są przy takim testowaniu możliwe - ale tylko jako czynnik usprawniający naszą pracę (mogą to być narzędzia oczywiste, pakiety biurowe etc.).

Analiza statyczna jest testowaniem statycznym, ale zgodnie z jej najpowszechniejszą definicją wymaga ona narzędzi. Zakładałaby ona przegląd struktur - zwłaszcza zapisanych w językach sformalizowanych, w którym jakieś narzędzie wykonuje elementy analizy dla nas - np. podświetla wątpliwe elementy struktury w oparciu o zadane schematy składniowe.

Pewnego rodzaju analizę statyczną wykonuje zatem np. kompilator w IDE programisty.   

Testowanie dynamiczne manualne natomiast to to testowanie, które najpowszechniej nam się kojarzy z pracą testerów - czyli ręczne uruchamianie aplikacji testowanej, podczas którego tester sprawdza jej działanie.