1. Poświęcenie się pasji, hobby, czyli czemuś, co sprawi, że naprawdę odpocznę (bo realnym odpoczynkiem ciężko nazwać przesiedzenie popołudnia przed serialami ze świadomością, że jeszcze mam po uszy roboty: prasowanie, sprzątanie, zaległe raporty itd.)

2. Ćwiczenia fizyczne, szczególnie polecam bieganie - nie tylko dobrze działa na formę, ale też jest to czas, kiedy można sporo rzeczy przetrawić w głowie, poukładać myśli, wysnuć wnioski.

3. Wyrzucenie emocji - pogadanie z kimś bliskim, spotkanie ze znajomymi, pisanie bloga. Emocje niewyrażone kumulują się i trawią nas powoli od środka!

Jestem zwolenniczką aktywnego spędzania wolnego czasu i uważam, że nie ma nic bardziej odrywającego od pracy niż sport. Jednak inaczej niż Bartek twierdzę, że powinien to być sport, który wymaga maksymalnego skupienia na tym co tu i teraz, np. jazda konna, nurkowanie, siatkówka, itp. Dzięki temu mamy szansę na przekierowanie myśli na zupełnie inne tory, co umożliwia "złapanie" dystansu do tematów związanych z pracą.

Jednak nie każdy lubi permanentnie wysoki poziom ardenaliny, więc miłośnikom domowego zacisza, polecam wciągającą lekturę lub Scrable z przyjaciółmi ;)

Jeśli chodzi o zacieranie granicy między życiem zawodowym, a prywatnym, to jest kilka wyznaczników: gdy ostatnią myślą przed zaśnięciem i pierwszą po przebudzeniu jest praca, do tego w nocy śnią nam się treści związane bezpośrednio z życiem zawodowym, nie pamiętamy kiedy ostatnio byliśmy na urlopie/ zwolnieniu lekarskim, naszymi jedynymi znajomymi są współpracownicy, a na pytanie o wolny czas, odpowiadamy: "co to jest wolny czas?", to praktycznie można stwierdzić, że granica została zatarta. Za Oscarem Wilde'm: "Praca to ucieczka dla ludzi, którzy nie mają niczego lepszego do roboty".